Sino, a wła­ści­wie Michał Dzwon­kow­ski, zaczął ćwi­czyć 29 wrze­śnia 2001 roku. Gru­pa Artes das Gera­is (dzi­siej­sze FICAG) dopie­ro zaczy­na­ła swo­ją dzia­łal­ność w sto­li­cy, jed­nak w Pol­sce i na świe­cie cie­szy­ła się już dużym uzna­niem i sza­cun­kiem. W listo­pa­dzie 2002 roku pod­czas pierw­sze­go bati­za­do w War­sza­wie zdo­był swo­je pierw­sze cor­da (bia­ło-żół­te) i w ten spo­sób stał się ofi­cjal­nie człon­kiem gru­py. Już wte­dy wyróż­niał się spo­rym zaan­ga­żo­wa­niem w spra­wy wewnętrz­ne FICAG. Przez kolej­ne lata regu­lar­nie uczęsz­czał na tre­nin­gi capo­eira pro­wa­dzo­ne przez Pro­fes­so­ra Coxin­ha i zdo­by­wał kolej­ne stop­nie. We wrze­śniu 2005 roku wyje­chał do Bra­zy­lii, aby kon­ty­nu­ować swo­ją naukę pod okiem zało­ży­cie­la gru­py - Mestre Museu. Tam otrzy­mał sto­pień moni­tor i dostał pozwo­le­nie na zało­że­nie wła­snej sekcji.

W paź­dzier­ni­ku 2005 zało­żył sek­cję dzie­cię­cą, przy któ­rej poma­ga­ła mu Moni­to­ra Teso­ura. W mar­cu 2006 posta­no­wił roz­po­cząć pro­wa­dze­nie zajęć w Puł­tu­sku. Pod­czas VI Bati­za­do e tro­ca de cor­das w czerw­cu 2007 Mestre Museu przy­znał Sino sto­pień instru­tor w uzna­niu za jego pra­cę na rzecz gru­py. W 2010 Sino ponow­nie wyje­chał do Bra­zy­lii, by tam dalej roz­wi­jać swo­je umie­jęt­no­ści oraz uczest­ni­czyć w kolej­nych warsz­ta­tach pro­wa­dzo­nych przez licz­nych mestres. Całe wyda­rze­nie nosi­ło nazwę Mun­dial de Capo­eira, a jego pro­gram uwzględ­niał rów­nież cere­mo­nię nada­nia nowych stop­ni na naj­wyż­szych szcze­blach. Pod­czas niej Sino otrzy­mał od Mestre Museu cor­da azul-ver­de.

W 2012 pol­ska filia FICAG zor­ga­ni­zo­wa­ła bati­za­do wspól­nie z Instru­to­rem More­no, przy oka­zji któ­re­go Instru­tor Sino otrzy­mał 4 sto­pień instruk­tor­ski – ver­de-roxa. Od 2010 posia­da rów­nież upraw­nie­nia instruk­to­ra samo­obro­ny nada­ne mu przez Pol­ską Aka­de­mię Sportu.

W 2018 roku wyje­chał po raz kolej­ny do Bra­zy­lii, gdzie uczest­ni­czył w mię­dzy­na­ro­do­wym kon­gre­sie capo­eira w Belo Hori­zon­te, na któ­rym uczęsz­czał na zaję­cia takich oso­bi­sto­ści jak Mestre Ita­po­an, Mestre Boca Rica, Mestre Depu­ta­do, Grao Mestre Dun­ga, Mestre Museu oraz wie­lu innych. Pod­czas tego wyda­rze­nia Mestre Museu, czy­li zało­ży­ciel gru­py FICAG, nadał mu sto­pień pro­fe­sor­ski - cor­da roxa.

Sino cią­gle roz­wi­ja swo­je umie­jęt­no­ści uczest­ni­cząc w sze­re­gu warsz­ta­tów i zgru­po­wań na tere­nie Pol­ski i Europy.

Piotr Urba­niak (Bam­bu), dołą­czył do gru­py w oko­li­cach 20 wrze­śnia 2004. Jesz­cze pod koniec tego same­go roku pod­szedł do cere­mo­nii bati­za­do, na któ­rej otrzy­mał swój pierw­szy sto­pień wraz z wspo­mnia­nym ape­li­do. Od tego cza­su uczest­ni­czył we wszyst­kich warsz­ta­tach orga­ni­zo­wa­nych przez FICAG Pol­ska, za każ­dym razem awan­su­jąc o poziom wyżej. Naj­waż­niej­szym rokiem w jego karie­rze był 2008 - uda­ło mu się wresz­cie odwie­dzić wyma­rzo­ną Bra­zy­lię przy oka­zji impre­zy Mun­dial de Capo­eira FICAG, a w paź­dzier­ni­ku został awan­so­wa­ny do ran­gi moni­tor i dołą­czył do kadry. We wrze­śniu 2010 roz­po­czął pro­wa­dze­nie tre­nin­gów na Gro­cho­wie, co póź­niej oka­za­ło się jed­ną z waż­niej­szych decy­zji w jego karie­rze. W krót­kim cza­sie uda­ło się mu zbu­do­wać licz­ną eki­pę, a już pod­czas Bati­za­do e Tro­ca de cor­das 2011 jego ucznio­wie przy­stą­pi­li do cere­mo­nii nada­nia pierw­szych stop­ni. Rok póź­niej po raz kolej­ny wybrał się do Belo Hori­zon­te w celu dal­sze­go roz­wo­ju i pogłę­bie­nia wie­dzy na temat capo­eira. Tam, Mestre Museu, w poro­zu­mie­niu z Pro­fes­so­rem Coxin­ha, przy­znał mu cor­da azul ozna­cza­ją­cą pierw­szy sto­pień instruktorski.

Od zawsze bie­rze czyn­ny udział w życiu gru­py, w peł­ni anga­żu­jąc się w jej dzia­łal­ność przede wszyst­kim pod wzglę­dem orga­ni­za­cyj­nym. Wciąż ćwi­czy peł­ną parą i czę­sto podró­żu­je, repre­zen­tu­jąc rodzi­mą filię FICAG za gra­ni­cą. Jego zaan­ga­żo­wa­nie zaowo­co­wa­ło kolej­ny­mi awan­sa­mi, aż w koń­cu w 2021 pod­czas warsz­ta­tów w War­sza­wie otrzy­mał sto­pień roxa ozna­cza­ją­cy sto­pień pro­fes­sor.

Fre­ira (Ewe­li­na Rubak) zaczę­ła tre­no­wać w paź­dzier­ni­ku 2008 roku w Szko­le Tań­ca Rivie­ra w gru­pie, któ­rą pro­wa­dzi­li Instru­tor Padre i Pro­fes­sor Coxin­ha. Wkrót­ce posta­no­wi­ła jed­nak uczęsz­czać na zaję­cia innych sek­cji FICAG i wła­śnie wte­dy jej przy­go­da z capo­eira roz­po­czę­ła się na dobre.

Pod­czas Bati­za­do w 2010 roku otrzy­ma­ła pierw­szy sto­pień oraz ape­li­do i ofi­cjal­nie zosta­ła przy­ję­ta w sze­re­gi gru­py. Ze wzglę­du na uczest­nic­two w zaję­ciach róż­nych sek­cji i wysił­ki wło­żo­ne w tre­nin­gi dwu­krot­nie przy­zna­no jej tytuł Capo­eirist­ki Roku (kolej­no w 2011 i 2012 roku).
W 2014 roku pod­czas Tro­ca de Cor­das otrzy­ma­ła sznur laran­ja-azul i dołą­czy­ła do pol­skiej kadry FICAG. Dwa lata póź­niej Mestre Museu przy­znał jej sto­pień azul (czy­li nie­bie­ski) ozna­cza­ją­cy ran­gę instruk­to­ra pierw­sze­go stopnia.

Poza tre­nin­ga­mi capo­eira wiel­ką przy­jem­ność spra­wia jej sam­ba bra­zy­lij­ska. Ewe­li­na posia­da tak­że upraw­nie­nia instruk­to­ra kul­tu­ry­sty­ki. Na co dzień wraz z Instru­to­rem Padre pro­wa­dzi tre­nin­gi przy ul. Miłej.

Mar­cin Ora­szek, nauczy­ciel wycho­wa­nia fizycz­ne­go i peda­gog spe­cjal­ny, roz­po­czął swoją przy­go­dę z capo­eira 2 mar­ca 2004 w War­sza­wie. W grud­niu 2004 wziął udział w swo­ich pierw­szych warsz­ta­tach i Bati­za­do, pod­czas któ­rych otrzy­mał pierw­szy sto­pień oraz ape­li­do Coco. Przez kolej­ne lata roz­wi­jał swo­je umie­jęt­no­ści pod okiem instruk­to­rów gru­py i pogłę­biał swo­ją fascy­na­cję capo­eira. W roku 2007 otrzy­mał sto­pień moni­tor i dołą­czył do kadry gru­py. W 2009 współ­or­ga­ni­zo­wał let­ni obóz FICAG w Ustrzy­kach Dol­nych. Zaczął tak­że współ­pra­cę z Fun­da­cją „Migra­cja” - pro­wa­dził tre­nin­gi dla dzie­ci i mło­dzie­ży pol­skiej oraz cze­czeń­skiej w Brwi­no­wie, a tak­że dla mło­dych ludzi z pro­ble­ma­mi rodzin­ny­mi z ramie­nia sto­wa­rzy­sze­nia „Sta­cja”. W 2010 roku wyco­fał się z życia gru­py ze wzglę­du na spra­wy oso­bi­ste i kon­tu­zję kola­na, ale w 2012 popro­szo­no go o popro­wa­dze­nie zajęć rekre­acyj­no-spor­to­wych z ele­men­ta­mi capo­eira dla dzie­ci i mło­dzie­ży z zespo­łem Downa w ramach Sto­wa­rzy­sze­nia „Bar­dziej Kochani”.

Rok póź­niej, dzię­ki wspar­ciu ze stro­ny dyrek­cji, rodzi­ców i Sto­wa­rzy­sze­nia „Bar­dziej kocha­ni” mógł utwo­rzyć gru­pę dla mło­dzie­ży z zespo­łem Downa przy Zespo­le Szkół Spe­cjal­nych nr 100 w War­sza­wie. W 2014 uczest­ni­czył wraz ze swo­imi pod­opiecz­ny­mi w ich pierw­szym Bati­za­do i tym samym stwo­rzył jedy­ną na świe­cie sek­cję capo­eira dla osób z zespo­łem Downa. W roku 2015 Mar­cin otrzy­mał sto­pień instru­tor (sznur nie­bie­ski), a jego gru­pa przy­ję­ła nazwę Hap­py Capo­eira FICAG.

W 2012 roku Mar­ta po raz kolej­ny uczest­ni­czy­ła w impre­zie Mun­dial de Capo­eira i 20-leciu gru­py FICAG w Bra­zy­lii. Przy oka­zji tego wyda­rze­nia otrzy­ma­ła sto­pień poma­rań­czo­wo-nie­bie­ski ozna­cza­ją­cy ran­gę moni­tor i w ten spo­sób ofi­cjal­nie wstą­pi­ła w sze­re­gi kadry FICAG Pol­ska. W 2013 roku Gra­du­ado Faisca prze­ka­zał jej opie­kę nad sek­cją FICAG Mary­mont. Dzi­siaj pro­wa­dzi ją razem z Alu­ną Gra­du­adą Pul­gin­hą. Pod­czas Tro­ca de Cor­das 2014 roku zosta­ła uho­no­ro­wa­na cor­da azul, czy­li pierw­szym stop­niem instruk­tor­skim. W 2016 pod­ję­ła decy­zję o prze­nie­sie­niu swo­jej sek­cji na Sta­re Bie­la­ny, gdzie dzia­ła do dziś. Od lip­ca 2016 roku Mar­ta posia­da rów­nież tytuł tre­ne­ra personalnego.